เพลงชาติไทย เนื้อร้องความหมาย เพลงประจำชาติของไทย

เพลงชาติไทย

เพลงชาติไทย เป็นเพลงประจำชาติของประเทศไทย ประพันธ์ทำนองโดยพระเจนดุริยางค์ (ปิติ วาทยะกร) และคำร้องโดยหลวงสารานุประพันธ์ (นวล ปาจิณพยัคฆ์) ประกาศใช้ครั้งแรกเมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม พ.ศ. 2475 ในสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 7
เพลงชาติไทยมีเนื้อร้อง 2 บท บทละ 4 วรรค กล่าวถึงความไพศาลของแผ่นดินไทย ความรักสามัคคีของคนไทย ความมุ่งมั่นที่จะรักษาเอกราชของชาติ และคำมั่นว่าจะจงรักภักดีต่อชาติและพระมหากษัตริย์

ธงไทย ธงชาติและเพลงชาติไทย

ธงชาติ และเพลงชาติไทยเป็นสัญลักษณ์ของความเป็นไทยเราจงร่วมใจยืนตรงเคารพธงชาติด้วยความภาคภูมิใจในเอกราชและความเสียสละของบรรพบุรุษไทย

เนื้อร้องเพลงชาติไทย

บทที่ 1

ประเทศไทยรวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย
เป็นประชารัฐไผทของไทยทุกส่วน
อยู่ดำรงคงไว้ได้ทั้งมวล
ด้วยไทยล้วนหมายรักสามัคคี

บทที่ 2

ไทยนี้รักสงบ แต่ถึงรบไม่ขลาด
เอกราชจะไม่ให้ใครข่มขี่
สละเลือดทุกหยาดเป็นชาติพลี
เถลิงประเทศชาติไทย ทวีมีชัย ชโย

เนื้อหาเพลงชาติไทย

เพลงชาติไทยเป็นสัญลักษณ์ประจำชาติของประเทศไทย แสดงถึงความรักชาติ ความสามัคคี และความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันของคนไทย มีการร้องเพลงชาติไทยอย่างเป็นทางการในโอกาสต่างๆ เช่น พิธีเปิดและปิดการแข่งขันกีฬา พิธีสวนสนาม และพิธีสำคัญต่างๆ ของชาติ
นอกจากนี้ เพลงชาติไทยยังได้รับการขับร้องโดยคนไทยในโอกาสสำคัญต่างๆ เช่น การเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาระดับนานาชาติ การต้อนรับแขกบ้านแขกเมือง และงานเฉลิมฉลองต่างๆ

เพลงชาติไทยเป็นบทเพลงที่ไพเราะและทรงคุณค่า สะท้อนให้เห็นถึงจิตวิญญาณของคนไทย และความมุ่งมั่นที่จะรักษาเอกราชและความเป็นชาติไทย