ขุนสุนทรโวหาร คือบรรดาศักดิ์ของกวีเอกของไทย ที่มีชื่อเสียงเชิงกวี คือ สุนทรภู่
เมาเหล้าหรือเมารัก
เมาเหล้านั้นเศร้าใจไม่เท่าเทียม
เมารักเปี่ยมโศกศัลย์กว่าสรรพสิ่ง
เหล้าขื่นขมจมดื่มแล้วลืมจริง
แต่รักยิ่งย้ำจิตจนติดตรึง
เหล้าหมดแก้วแค่เมามายก็หายห่วง
แต่รักลวงหลอกใจให้คลุ้มคลั่ง
จิบสุราแก้หนาวคราวพรายพราง
แต่รักพังเหมือนฝันผันลางเลือน
โอ้ยอดชู้ผู้ใดใส่ยาพิษ
ให้ชีวิตขื่นขมข่มใจเหมือน
รอยแววตาวาวหวามงามเจือเคลื่อน
กลับแชเชือนช้ำชอกบอกลาไกล
เคยว่าเมาเหล้าแรงยังแกร่งอยู่
บัดนี้รู้เมารักหนักแค่ไหน
เหล้ากัดตับยังหยุดได้ในบัดใจ
แต่รักไซร้กัดใจจนไม่คลาย
ถ้าจะเลือกเมาสักอย่างในทางชั่ว
ขอเมากลัวเหล้าเถิดประเสริฐหลาย
อย่าเมารักจักมัวหมองจองชีวาย
อกจะตายแตกทั้งร่างยังหายใจ
: Press.in.th version.
เมาเหล้าหรือเมารัก นิราศภูเขาทอง
ไม่เมาเหล้าแต่เรายังเมารัก
สุดจะหักห้ามจิตคิดไฉน
ถึงเมาเหล้าเช้าสายก็หายไป
แต่เมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน
กลอนสุนทรภู่ จาก “นิราศภูเขาทอง”
สุนทรภู่ได้แต่งวรรณกรรมไว้มากมายหลายเรื่อง ทั้งกลอนนิทาน กลอนนิราศ และบทละคร เช่น นิราศเมืองแกลง นิราศพระบาท นิราศภูเขาทอง นิราศสุพรรณ เพลงยาวถวายโอวาท กาพย์พระไชยสุริยา และพระอภัยมณี ซึ่งถือเป็นวรรณกรรมชิ้นเอกของไทย
สุนทรภู่ กวีครู : เมารัก เมาอักษร (นิราศภูเขาทอง)
คิดถึงตัวหาผัวนี้หายาก มันชั่วมากนะอนงค์อย่าหลงไหล
คนสูบฝิ่นกินสุราพาจัญไร แม้หญิงใดร่วมห้องจะต้องจน
มักเบียดเบียนบีฑาประดาเสีย เหมือนเลี้ยงเหี้ยอัปรีย์ไม่มีผล
ไม่ทำมาหากินจนสิ้นตน แล้วซุกซนตีชิงเที่ยววิ่งราว
